Kylltal - Sauertal - dag 5 - zaterdag 26 juli 2014
Fiets: Bourscheid Moulin * Esch-sur-Sûre * Wiltz * Bastogne * Gouvy
Trein: Gouvy * Liège-Guillemins * Brugge
Fiets: Brugge * Roeselare
Start km teller: 1807 km
Einde km teller: 1917,5 km
Afgelegde weg (fiets): 110,5 km.
Foto's: 0
Kaart: 1, fietstraject aangegeven met blauwe stippen
Filmpjes: 7
Bij het ontwaken zie ik vanuit de hotelkamer mist hangen boven de hellingen van de vallei. Oei, slecht weer op komst? Nee hoor, tegen negen uur aan begint de zon al door te breken. Ik ontbijt uitgebreid, maar sla het aanbod eieren van een bezorgde chef toch af. Tegen halftien is mijn fiets weer geladen en na een korte babbel met de hoteluitbater (de chef aan het fornuis vermoed ik) start ik rit 5.
Eerst over de brug over de Sûre en dan de N27 op, linksaf, richting Lipperscheid en Goebelsmühle.
Het blijkt een goed idee te zijn om langs de Sûre te fietsen. De hoogteverschillen zijn niet groot en goed te doen. Enig minpunt: je rijdt niet op een fietspad maar wel op de baan, naast en tussen de auto's. Zoals altijd is mijn bagage afgedekt met een knalgele fluo boekentashoes van Middenschool Sint-Rembert. Bovendien heb ik ook mijn fluogeel hesje aan en is mijn rugzakje in fluogroen uitgevoerd. Wie me nu nog niet ziet...
Het is een heel bochtig parcours en dat kan natuurlijk gevaarlijk zijn. Luxemburgse automobilisten zijn goede chauffeurs, maar ze houden van een gezwind tempo. Wat als... ik in of achter een bocht aan zestien per uur naar boven puf en er een auto de bocht aansnijdt aan zestig per uur? Die kan me niet ontwijken, zeker niet als er zich ook nog eens een tegenligger zou aandienen. Ik hou rekening met deze situatie en als ik een auto achter mij hoor naderen, dan regel ik mijn tempo zodanig, vertragen dus, dat hij mij voorbij is voor ik de bocht in ga. Overdreven? Ik weet het niet. Alleen dit: voorzichtigheid is nog altijd de moeder van de porseleinenkast.
Op het kruispunt waar ik rechtsaf naar Büderscheid moet, is er een probleem. De weg naar Esch-sur-Sûre is afgeblokt door een brandweerwagen. Een brandweerman stuurt alle verkeer van Esch-sur-Sûre weg. Je komt er niet in. Gelukkig moet ik rechtsaf naar Büderscheid en niet linksaf naar Esch. Stel je voor dat ik tot een omweg gedwongen zou worden. Ik mag er niet aan denken. Wat verder is een andere afslag naar Esch ook afgeblokt door een politiewagen en agent. Oei, dat ziet er ernstig uit. Een dodelijk ongeval?
Tocht naar Büderscheid op de N15 verloopt tamelijk vlak, alweer omdat de (brede) weg de loop van een beekje volgt. Van Büderscheid naar Wiltz op de N12 is het van het water weg en naar omhoog. Maar het is te doen. Ik verplicht mezelf om op een rustig tempo naar boven te rijden. Is het aan dertien per uur? Goed. Is het maar aan tien per uur of zelfs minder? Ook goed. Af en toe spreek ik luidop. Niet buiten adem? Een simpel truukje om te zien of je niet in het rood gaat.
En mijn Venturelli Vito is goud waard. Ik kan naar hartenlust schakelen en de gepaste versnelling kiezen uit de 27 mogelijkheden. Mooi ronddraaien is de boodschap.
Wiltz-centrum ligt in een diepe put, en het is dus zaak om tijdig de weg te vragen zodat ik dan niet nodeloos opnieuw moet klimmen.
Bij het binnenrijden van Wiltz ontdek ik een man die zijn auto schoonmaakt. En ik heb geluk. De Piste Cyclable nummer 20 is hem bekend. Over een oude chemin de fer. Precies. Hij legt uit in het Frans. Ik onthou drie items: piétonne, gewone weg naar Bastogne, kerkhof.
De piste piétonne vind ik niet meteen terug, en ik begin al af te dalen naar het centrum toe. Niet talmen: de weg vragen! Een andere man is ook aan zijn auto aan het werken en stuurt me terug de helling op. Gelukkig slechts een honderdtal meter. Met zijn aanwijzingen vind ik de gewone baan naar Bastogne én het kerkhof en jawel vlakbij het witte bord met groen opschrift PC20.
Ik kan mijn blijdschap niet op. Dra zit ik op Piste Cyclable (zo heet Ravel in Groot-Hertogdom Luxemburg) nummer 20 richting Bastogne.
Het traject verloopt vlak. Het wegdek: heerlijk vlak asfalt zonder kiezel. Waarom kan dat bij ons in Vlaanderen (België) niet altijd?
De grensovergang is overduidelijk: luister maar naar de geluiden op de filmpjes (KT-ST_5_4 en KT-ST_5_5 versus KT-ST_5_6).
De Ravel van Bastogne naar Gouvy is dan wél weer goed (KT-ST_5_7).
Net voor Bastogne is het opletten. De switch naar Gouvy is voor de Ravelgebruikers niet aangegeven, ik heb althans geen wegwijzers gezien. Gelukkig ken ik hier de toestand dank zij mijn rit vorig jaar van Troisvierges (Luxemburg) naar Awenne (St.-Hubert).
Het verkeersknooppunt Ravel ligt bij het tankmonument dat je nog net aan je rechterkant kunt zien bij het naderen van Bastogne.
Dus de grote baan over en jawel, daar onmiskenbaar het bordje: Gouvy 28 km.
We gaan dat hier eens snel afmalen zie.
Enkele kilometers verder is er nog de splitsing Houffalize-Gouvy. Rechts aanhouden voor Gouvy.
In Gouvy aangekomen besluit ik naar het station te fietsen. Ik heb daar immers twee mogelijkheden: ofwel neem ik de trein naar Liège-Guillemins, ofwel blijf ik overnachten. Overnachten kan vlakbij in B&B L'épicure (Rue de la Gare). Er zijn ook nog twee locaties buiten Gouvy die ik in mijn voorbereiding had gevonden. Ik heb niet meer zoveel zin in die overnachting. Het kost geld, morgen moet ik dan weer de fiets op, gedeeltelijk via nationale wegen en het is algemeen geweten dat dat meestal weer klimmen en zweten wordt. Bovendien geeft de meteo slecht weer aan voor de dagen die komen.
Een bord geeft Gouvy-Gare aan op iets meer dan één kilometer.
Bij het station aangekomen, zet ik mijn fiets tegen de gevel... en stap het gebouwtje binnen. De loketten zijn gesloten. Ik ga door naar de perrons. Ik vraag aan een spoorman in fluo outfit wanneer er een trein is naar Luik. Daar staat ie. Duidelijk hoorbaar met opwarmende motor. Komaan meneer. Spring er nu maar meteen op, de volgende gaat pas over twee uur!
Dit is één van de snelste inschepingen ooit op een trein van de SNCB :-)
De spoorman geeft een sein aan de machinist en de treinbegeleider. Wachten!
In Wallonië kan dit blijkbaar. Toegegeven: de machinist zal wel wat speling hebben op het traject van meer dan één uur naar Luik.
De treinbegeleider helpt me bij het hijsen van fiets mét bagage.
Hup, weg zijn we, naar Liège-Guillemins.
SNCB, merci.
De treinbegeleider is een man met klasse. Hij laat mij eerst op adem komen en nodigt me uit: 'Installez-vous' vooraleer de controle van mijn Railpass te doen en een ticket voor mijn fiets, voor slechts 5 euro, uit zijn computertje te toveren.
Tijdens de reis betoont hij grote interesse voor mijn fietstocht en ik demonstreer hem mijn filmcamera Oregon ATC 9K. Ik geef hem ook de URL van deze website door. Alweer een fan gewonnen :-)
In Liège-Guillemins is er overstap op de trein naar Oostende. We hebben een comfortabele aansluitingstijd van 15 minuten.
In Brugge ga ik van de trein en dan weer verder met de fiets. Naar Loppem, naar Heidelberg, Zedelgem, Veldegem, Aartrijke, Torhout, Lichtervelde, Gits, Roeselare. Het is bij momenten hotsen en botsen op een fietspad (fietspad?) in slechte staat.
Moe maar tevreden kom ik om 19.45 aan in de Leliestraat.
De reis zit er op.
Morgen zondag begin ik aan de verslaggeving op de website recreatief-fietser.
Trein: Gouvy * Liège-Guillemins * Brugge
Fiets: Brugge * Roeselare
Start km teller: 1807 km
Einde km teller: 1917,5 km
Afgelegde weg (fiets): 110,5 km.
Foto's: 0
Kaart: 1, fietstraject aangegeven met blauwe stippen
Filmpjes: 7
Bij het ontwaken zie ik vanuit de hotelkamer mist hangen boven de hellingen van de vallei. Oei, slecht weer op komst? Nee hoor, tegen negen uur aan begint de zon al door te breken. Ik ontbijt uitgebreid, maar sla het aanbod eieren van een bezorgde chef toch af. Tegen halftien is mijn fiets weer geladen en na een korte babbel met de hoteluitbater (de chef aan het fornuis vermoed ik) start ik rit 5.
Eerst over de brug over de Sûre en dan de N27 op, linksaf, richting Lipperscheid en Goebelsmühle.
Het blijkt een goed idee te zijn om langs de Sûre te fietsen. De hoogteverschillen zijn niet groot en goed te doen. Enig minpunt: je rijdt niet op een fietspad maar wel op de baan, naast en tussen de auto's. Zoals altijd is mijn bagage afgedekt met een knalgele fluo boekentashoes van Middenschool Sint-Rembert. Bovendien heb ik ook mijn fluogeel hesje aan en is mijn rugzakje in fluogroen uitgevoerd. Wie me nu nog niet ziet...
Het is een heel bochtig parcours en dat kan natuurlijk gevaarlijk zijn. Luxemburgse automobilisten zijn goede chauffeurs, maar ze houden van een gezwind tempo. Wat als... ik in of achter een bocht aan zestien per uur naar boven puf en er een auto de bocht aansnijdt aan zestig per uur? Die kan me niet ontwijken, zeker niet als er zich ook nog eens een tegenligger zou aandienen. Ik hou rekening met deze situatie en als ik een auto achter mij hoor naderen, dan regel ik mijn tempo zodanig, vertragen dus, dat hij mij voorbij is voor ik de bocht in ga. Overdreven? Ik weet het niet. Alleen dit: voorzichtigheid is nog altijd de moeder van de porseleinenkast.
Op het kruispunt waar ik rechtsaf naar Büderscheid moet, is er een probleem. De weg naar Esch-sur-Sûre is afgeblokt door een brandweerwagen. Een brandweerman stuurt alle verkeer van Esch-sur-Sûre weg. Je komt er niet in. Gelukkig moet ik rechtsaf naar Büderscheid en niet linksaf naar Esch. Stel je voor dat ik tot een omweg gedwongen zou worden. Ik mag er niet aan denken. Wat verder is een andere afslag naar Esch ook afgeblokt door een politiewagen en agent. Oei, dat ziet er ernstig uit. Een dodelijk ongeval?
Tocht naar Büderscheid op de N15 verloopt tamelijk vlak, alweer omdat de (brede) weg de loop van een beekje volgt. Van Büderscheid naar Wiltz op de N12 is het van het water weg en naar omhoog. Maar het is te doen. Ik verplicht mezelf om op een rustig tempo naar boven te rijden. Is het aan dertien per uur? Goed. Is het maar aan tien per uur of zelfs minder? Ook goed. Af en toe spreek ik luidop. Niet buiten adem? Een simpel truukje om te zien of je niet in het rood gaat.
En mijn Venturelli Vito is goud waard. Ik kan naar hartenlust schakelen en de gepaste versnelling kiezen uit de 27 mogelijkheden. Mooi ronddraaien is de boodschap.
Wiltz-centrum ligt in een diepe put, en het is dus zaak om tijdig de weg te vragen zodat ik dan niet nodeloos opnieuw moet klimmen.
Bij het binnenrijden van Wiltz ontdek ik een man die zijn auto schoonmaakt. En ik heb geluk. De Piste Cyclable nummer 20 is hem bekend. Over een oude chemin de fer. Precies. Hij legt uit in het Frans. Ik onthou drie items: piétonne, gewone weg naar Bastogne, kerkhof.
De piste piétonne vind ik niet meteen terug, en ik begin al af te dalen naar het centrum toe. Niet talmen: de weg vragen! Een andere man is ook aan zijn auto aan het werken en stuurt me terug de helling op. Gelukkig slechts een honderdtal meter. Met zijn aanwijzingen vind ik de gewone baan naar Bastogne én het kerkhof en jawel vlakbij het witte bord met groen opschrift PC20.
Ik kan mijn blijdschap niet op. Dra zit ik op Piste Cyclable (zo heet Ravel in Groot-Hertogdom Luxemburg) nummer 20 richting Bastogne.
Het traject verloopt vlak. Het wegdek: heerlijk vlak asfalt zonder kiezel. Waarom kan dat bij ons in Vlaanderen (België) niet altijd?
De grensovergang is overduidelijk: luister maar naar de geluiden op de filmpjes (KT-ST_5_4 en KT-ST_5_5 versus KT-ST_5_6).
De Ravel van Bastogne naar Gouvy is dan wél weer goed (KT-ST_5_7).
Net voor Bastogne is het opletten. De switch naar Gouvy is voor de Ravelgebruikers niet aangegeven, ik heb althans geen wegwijzers gezien. Gelukkig ken ik hier de toestand dank zij mijn rit vorig jaar van Troisvierges (Luxemburg) naar Awenne (St.-Hubert).
Het verkeersknooppunt Ravel ligt bij het tankmonument dat je nog net aan je rechterkant kunt zien bij het naderen van Bastogne.
Dus de grote baan over en jawel, daar onmiskenbaar het bordje: Gouvy 28 km.
We gaan dat hier eens snel afmalen zie.
Enkele kilometers verder is er nog de splitsing Houffalize-Gouvy. Rechts aanhouden voor Gouvy.
In Gouvy aangekomen besluit ik naar het station te fietsen. Ik heb daar immers twee mogelijkheden: ofwel neem ik de trein naar Liège-Guillemins, ofwel blijf ik overnachten. Overnachten kan vlakbij in B&B L'épicure (Rue de la Gare). Er zijn ook nog twee locaties buiten Gouvy die ik in mijn voorbereiding had gevonden. Ik heb niet meer zoveel zin in die overnachting. Het kost geld, morgen moet ik dan weer de fiets op, gedeeltelijk via nationale wegen en het is algemeen geweten dat dat meestal weer klimmen en zweten wordt. Bovendien geeft de meteo slecht weer aan voor de dagen die komen.
Een bord geeft Gouvy-Gare aan op iets meer dan één kilometer.
Bij het station aangekomen, zet ik mijn fiets tegen de gevel... en stap het gebouwtje binnen. De loketten zijn gesloten. Ik ga door naar de perrons. Ik vraag aan een spoorman in fluo outfit wanneer er een trein is naar Luik. Daar staat ie. Duidelijk hoorbaar met opwarmende motor. Komaan meneer. Spring er nu maar meteen op, de volgende gaat pas over twee uur!
Dit is één van de snelste inschepingen ooit op een trein van de SNCB :-)
De spoorman geeft een sein aan de machinist en de treinbegeleider. Wachten!
In Wallonië kan dit blijkbaar. Toegegeven: de machinist zal wel wat speling hebben op het traject van meer dan één uur naar Luik.
De treinbegeleider helpt me bij het hijsen van fiets mét bagage.
Hup, weg zijn we, naar Liège-Guillemins.
SNCB, merci.
De treinbegeleider is een man met klasse. Hij laat mij eerst op adem komen en nodigt me uit: 'Installez-vous' vooraleer de controle van mijn Railpass te doen en een ticket voor mijn fiets, voor slechts 5 euro, uit zijn computertje te toveren.
Tijdens de reis betoont hij grote interesse voor mijn fietstocht en ik demonstreer hem mijn filmcamera Oregon ATC 9K. Ik geef hem ook de URL van deze website door. Alweer een fan gewonnen :-)
In Liège-Guillemins is er overstap op de trein naar Oostende. We hebben een comfortabele aansluitingstijd van 15 minuten.
In Brugge ga ik van de trein en dan weer verder met de fiets. Naar Loppem, naar Heidelberg, Zedelgem, Veldegem, Aartrijke, Torhout, Lichtervelde, Gits, Roeselare. Het is bij momenten hotsen en botsen op een fietspad (fietspad?) in slechte staat.
Moe maar tevreden kom ik om 19.45 aan in de Leliestraat.
De reis zit er op.
Morgen zondag begin ik aan de verslaggeving op de website recreatief-fietser.